امام علی فروتنی رسول اعظم صلی الله علیه و آله را چنین بازگو می کند:

محبوبم محمد صلی الله علیه و آله ،

                   پای شتر را خود می شست،

                            خود به حیوانات علف می داد،

                                    با دستش گوسفند را می دوشید

                                                   و بر لباس و کفش وصله می زد.

یارانش جلوی پایش برنمی خاستند؛

                زیرا می دانستند این کار را دوست نمی دارد.

چیزی را که از بازار می خرید،

            خود به خانه می آورد. می فرمود:

                      از فروتنی آن است که آدمی خرسند باشد

                                 و [نه ناگزیر] که [اگر لازم شد] پایین مجلس بنشیند

                                                                       و به هر کسی می رسد، سلام کند.

هرگاه سواره ره می سپرد،

    اجازه نمی داد کسی پیاده همراهش بیاید.

                          می خواست او نیز سوار شود،

                                      اگر نمی پذیرفت، می فرمود:

                                                 «جلوتر برو و در جایی که ؛

                                                            می خواهی منتظر باش،

                                                                            من نزد تو می آیم».

http://www.hawzah.net/fa/magazine/magart/3280/4377/35682